TransAlta Corporation (NYSE:TAC) Q3 2023 Earnings Call Transcript November 7, 2023 TransAlta Corporation beats earnings expectations. Reported EPS is $1.41, expectations were $0.32. Operator: Good morning. My name is Jenny, and I will be your conference operator today. At this time, I would like to welcome everyone to TransAlta Corporation’s Przejdź do zawartości WsparcieRekrutacjaStrona głównaOdcinki Pokemon JourneysMaster JourneysUltimate JourneysJN: Arceus – Ten, którego zwą bogiemOdcinki SpecjalneM23: KokoWkrótce w anime!TekstyGalarDex Generacja 1Generacja 2Generacja 3Generacja 4Generacja 5Generacja 6Generacja 7Generacja 8Info RedakcjaKontakt Skamieliny i ich życie pierwotne, cz. 1 Skamieliny i ich życie pierwotne, cz. 1 Miliony lat temu jeszcze w erze prehistorii na świecie pojawiły się pierwsze pokemony. Były one czymś w rodzaju przodków wszystkich żyjących obecnie gatunków, ale przez to, że wymarły, to niewiele wiedzieliśmy o ich życiu. Z biegiem lat i wraz z rozwojem technologii naukowcom udało się za pomocą skamielin zrekonstruować ciała tych stworków, a potem ostatecznie przywrócić je do życia. Te pokemony jednak szybko przyzwyczaiły się do nowego otoczenia, zapominając jednocześnie o swoim pierwotnym pochodzeniu. Ale dzisiaj cofniemy się w czasie, by na własne oczy zobaczyć te prehistoryczne stworzenia w swoim naturalnym środowisku. Dlatego bez przedłużania zapraszam was do bliższego zapoznania się z życiem codziennym tych stworków. Omanyte Omanyte jest rodzajem głowonoga, którego wygląd, jak i nazwa jest wzorowana na niestety już wymarłym amonicie. Jednak często zdarza się, że są one porównywane do współczesnych łodzików. Tego specyficznego mięczaka da się ożywić za pomocą skamieliny helisy (Helix Fossil). Wydobywa się ją z obszarów, które dawno temu były oceanami. Najprawdopodobniej to właśnie tam znajdował się dom tych stworzeń. Osobnik ten posiada niebieskie ciało z dziesięcioma mackami oraz spiralną jasnożółtą muszlę umiejscowioną na plecach. Tuż nad jego głową skorupa posiada dwa okrągłe wcięcia, z których wystają oczy. Omanyte jest też w stanie kontrolować swoje umiejętności pływackie poprzez gromadzenie i wypuszczanie powietrza w skorupie. Jego macki natomiast pełnią funkcję wyznaczania kierunku. Poza pływaniem, nasz mięczak wykorzystuje swoją skorupę w celach obronnych. I kiedy czuje się zagrożony lub zostanie zaatakowany, bardzo szybko i zwinnie wycofuje się do swojej muszli. Najczęściej jego wrogami były Archeopsy i Carracosty, których największym przysmakiem jest omawiany właśnie Omanyte. Sam głowonóg natomiast żywił się planktonem. Na koniec dodam, że z natury Omanyte’y są bardzo spokojne, ale też płochliwe. Właśnie ta ostatnia cecha często powoduje to, że czują się o wiele bezpieczniej w swoich własnych muszlach. Omastar Kolejnym pokemonem, jakiego sobie omówimy jest Omastar, czyli ewolucja Omanyte’a. W jego przypadku nazwa jest połączeniem amonita ze słowem star, które dosłownie oznacza gwiazdę. Ten wyraz jest jednak ściśle powiązany z kształtem ciała tego głowonoga. Ze względu na to, że jest on wyewoluowaną formą Omanyte’a, to nie istnieje możliwość wskrzeszenia go z żadnej skamieliny. Zabierzmy się teraz za jego cechy szczególne. Po ewolucji niebieskie ciało Omastara zaczyna przypominać gwiazdę. Pewnym zmianom uległy też pozostałe jego części. Na początek zajmijmy się mackami. Ich liczba, tak jak to było w przypadku Omanyte’a, pozostaje niezmienna. Jednak jego cztery przednie macki stają się krótsze i grubsze od pozostałych. W przypadku jego muszli, jej linię środkową zaczynają porastać kolce. Ostatnią zachodzącą u nich zmianą jest wygląd gałek ocznych. Twardówki Omastara stają się żółte, a źrenice ulegają zwężeniu. Zupełnie nową cechą u tych stworzeń jest jednak otwór gębowy, w którym znajdują się cztery trójkątne ząbki. Po ewolucji Omastary przemierzały morza w poszukiwaniu zdobyczy i używając swoich macek unieruchamiały ją. Następnie gryzły swoją ofiarę z ogromną siłą i rozbijając jej skorupę wysysały zawartość. Najczęściej głównymi ofiarami Omastarów były prehistoryczne Shelldery. Z kolei one same były pożywieniem Carracosty. W porównaniu do Omanyte’a ich zachowanie jest trochę bardziej agresywne, jednak nigdy nie zaatakowały nikogo bez powodu. Prawdopodobnie wymarły z głodu przez swoją ciężką skorupę po ewolucji, która utrudniała im poruszanie się, jak i polowanie. Ostatnią rzeczą, jaką chcę się z wami podzielić, jest to, że wielu badaczy uważa Omastara za dalekiego przodka Octillery. Kabuto Nazwa Kabuto pochodzi od słowa kabutogani, które w języku japońskim jest nazwą kraba podkowy. Nazwa tego pokemona odnosi się też do hełmu, który był noszony przez samurajów. Wygląd naszego skorupiaka był wzorowany na połączeniu trylobita ze wspomnianym wcześniej krabem, a skamielina, która może dać ponowne życie temu pokemonowi nosi miano skamieliny kopuły (Dome Fossil). Ciało Kabuto jest przeważnie płaskie, a jego tył pokrywa brązowa skorupa. Na jego plecach mieści się para czarnych oczu, z których korzysta przebywając na dnie oceanu. Natomiast pod skorupą znajduje się czarna przestrzeń, która ukrywa jego prawdziwe ciało. Widać z niej jedynie dwie pary kończyn oraz drugą parę, tym razem świecących i czerwonych oczu. Kabuto jest też pokemonem, który może się pochwalić niesamowitymi umiejętnościami pływackimi. Żył w licznych grupach i zamieszkiwał głębokie i mroczne jaskinie. Jednak przeszłości skorupiak ten był często spotykany na plażach. Chociaż mówi się, że te stworzenia wyginęły już dawno temu, to ich populacja pozostała niezmieniona przez kilkaset milionów lat. Zachowanie tych skorupiaków jest trochę podobne do żółwi. I jeżeli zostaną przewrócone na plecy, to potrzebują pomocy, by wstać. Trzeba też pamiętać, że wybudzone ze snu Kabuto często bywają rozdrażnione. Ta informacja jest dla nas szczególnie ważna, jeśli nie chcemy poczuć ich mocy na własnej skórze. Kabutops Początek jego nazwy ma takie samo pochodzenie, jakie było w przypadku Kabuto. Końcówka natomiast pochodzi od greckiego słowa ops, które po polsku oznacza twarz. Kabutops był wzorowany na trzech różnych zwierzętach, były nimi trylobity, kraby podkowy i wieloraki. Kabutops to dwunożny pokemon, którego ciało jest w całości pokryte pancerzem. Przeważnie ma on kolor brązowy, jednak wyjątek stanowi jasnoszary brzuch i klatka piersiowa. Kolejną zachodzącą zmianą są kolce, które zaczynają porastać jego plecy z czego jeden z nich przekształca się w ogon. Głowa tego stawonoga jest płaska i półkolista. Posiada też charakterystyczne wydłużenia z boku. Po ewolucji Kabutops korzysta tylko z jednej pary oczu. Jest to spowodowane zaniknięciem drugiej, która znajdowała się na plecach tego skorupiaka. Warto też zwrócić uwagę na jego dłonie, które zostały w pełni zastąpione dużymi i ostrymi kosami. Nasz skorupiak używał ich do szybkiego pływania, a także do cięcia swoich ofiar. Kabutops żywił się płynami pokonanych przeciwników, natomiast resztę pokarmu spożywały inne dzikie pokemony. Zmiany, jakie zaszły w skrzelach i nogach tego osobnika, wskazywały na to, że przed wyginięciem przekształciły się one w zwierzęta lądowe. Prawdopodobnie było to związanie z przeniesieniem się ofiary na ląd. Areodactyl Kolejnym pokemonem-skamieliną, którego omówimy jest Aerodactyl. Jego japońska nazwa Ptera, jak pewnie już niektórzy z was zauważyli, pochodzi od pterozaura, jednego z pierwszych i największych latających zwierząt, jakie żyły na świecie. Podobnie jest też w przypadku jego angielskiej nazwy z tą małą różnicą, że jest to kombinacja ze słowem aero, które po grecku znaczy powietrze. Tego pokemona można wskrzesić z tak zwanego starego bursztynu (Old Amber). Jako ciekawostkę mogę dodać, że jest to jedyna skamielina, która występuje w formie skamieniałej substancji. Aerodactyl jest dwunożnym pokemonem z nielicznymi cechami smoka. Posiada parę dużych i silnych błoniastych skrzydeł, których używał do szybowania po niebie. Jego szponiaste dłonie zbudowane są z dwóch palców z przodu i jednego z tyłu oraz znajdują się na końcu każdego skrzydła. Taka budowa pozwalała tym stworzeniom na szybkie złapanie ofiary i unieruchomienie jej w trakcie lotu. Aerodactyl jest też dumnym posiadaczem niebywale silnej dolnej szczęki, która wypełniona jest ząbkowatymi kłami. Jego zęby potrafią bez problemu rozerwać każdą skórę pokemona. Nie przeszkadza mu w tym nawet pokrycie ciała pokemonów typu stalowego. Takie zęby są naprawdę ogromną zaletą dla tego pokemona-drapieżnika. Ciało tego osobnika pokryte jest jasnoszarą skórą. Błony skrzydeł natomiast mają odcień fioletowy. Na jego grzbiecie umiejscowiony jest kolec, a ogon ma charakterystyczne zakończenie w kształcie strzały. Aerodactyle, pomimo tego, że są bardzo imponujące, to zazwyczaj przybierają okrutną postawę. Wykorzystywały do niej swoje zęby, którymi bez trudu wyrywały gardła wrogów. Mega Aerodactyl Warto też wspomnieć, że Aerodactyl jest jedynym przedstawicielem skamielin, który może mega ewoluować. Po przejściu tej transformacji jego zielone oczy ciemnieją, a ciało zaczyna zamieniać się w kamień. Niektórzy badacze uważają, że taki był jego pierwotny wygląd przed skamieniałością. Po przejściu Mega Ewolucji Aerodactyl jest wścieklejszy i bardziej drażliwy niż wcześniej. Czego konsekwencją jest atakowanie każdego poruszającego się celu. Areodactyle zakładały swoje gniazda w górach. To miejsce dawało im poczucie zarówno bezpieczeństwa, jak i odosobnienia. Lileep Lileep jest jedynym w swoim rodzaju pokemonem przypominającym liliowce. Jego nazwa, a w zasadzie jej pierwszy człon pochodzi od kwiatów, które zapewne wszyscy dobrze znacie, a są to lilie. Druga część ma jednak różne znaczenia, którymi zajmiemy się przy jego charakterystyce. Pomimo tego, że Lileep wymarł około stu milionów lat temu, to nadal można go przywrócić do życia dzięki skamielinie korzenia (Root Fossil). Lileep jest pokemonem, którego wygląd jest często mylony z rośliną. Ten doskonały kamuflaż pozwala im na zwabienie nic nie podejrzewającej ofiary. Na czubku jego głowy znajduje się otwór, z którego wychodzi osiem różowych macek. Natomiast w środku umiejscowiona jest para żółtych i świecących oczu. Tutaj pojawia się pierwsze znaczenie jego drugiej części nazwy. Pochodzi ono od angielskiego słowa peep, co oznacza zerknięcie. Ma to być nawiązaniem do jego oczu, które „zerkają z cieni”. Głowa jest połączona z resztą ciała za pomocą żółtej szyi, która do złudzenia przypomina łodygę. Ciało Lileepa jest fioletowe i półkoliste. Posiada też żółte plamki w okolicach głowy. Pokemon ten ma cztery kończyny. Za ich pomocą Lileep przyczepia się do skał na dnie morza, a machając swoimi mackami przyciąga do siebie ofiarę. Zaplątana w jego macki zdobycz zostaje szybko połknięta w całości. Lileepy żyły w głębinach ciepłych zbiorników wodnych. Prawdopodobnie z tego powodu jego drugim członem nazwy może być słowo deep, które pochodzi właśnie od głębin, w jakich można je znaleźć. Cradily Zajmijmy się teraz ewolucją Lileepa. Jego nazwa jest kombinacją lilii i słowa cradle (kołysać). Cradily tak samo jak Lileep jest oparty na liliowcach, jednak jego macki mają przypominać ukwiały. Po ewolucji ciało Cradily’ego staje się zielone z żółtymi wzorkami. Niektóre z nich do złudzenia przypominają oczy, jednak na głowie Cradily’ego znajduje się otwór, w którym chowają się jego prawdziwe oczka. Twarz tego stworka otacza osiem różowych macek, które wyglądem przypominają płatki kwiatów. Po ewolucji jego szyja wydłużyła się. Stała się też bardziej elastyczna. Pozwala mu ona na chwytanie zdobyczy, która znajduje się w większej odległości od niego. Ciało tego pokemona jest dosyć ciężkie, ale Cradily wykorzystywał je do utrzymania się na podłożu. Dawno temu budował swoje gniazda w płytkich wodach ciepłych mórz, ale był też czasem spotykany na lądzie. Te pokemony jednak nie są na ziemi zbyt szybkie. Dlatego do polowania po tej stronie używały swojej elastycznej szyi i macek, którymi łapały ofiarę. Swój obiad topiły silnym i kwaśnym płynem trawiennym, a następnie wchłaniały jego składniki odżywcze. Anorith W przypadku Anoritha jego pochodzenie i nazwa są troszkę bardziej skomplikowane od reszty. Dlatego w skrócie powiem, że jest on ściśle powiązany z prehistorycznymi stawonogami. Tego pokemona można ożywić za pomocą skamieliny pazura (Claw Fossil). Uważa się też, że Anorith jest przodkiem współczesnych pokemonów-robaków. Anorith jest zielonkawo-szarym pokemonem. Jego oczy znajdują się po bokach jego głowy, a na jej środku leżą dwie przypominające łzy plamki. Pod jego twarzą mieszczą się usta w kształcie X oraz para dużych i ostrych pazurów. Anorith używa ich jako broni, ale także przytrzymuje nimi swoją ofiarę. Z pleców tego stawonoga wyrastają cztery pary specyficznych wyrostków, których Anorith używa do przemieszczania się w wodzie. Ten pokemon żył w starożytnych morzach prawie sto milionów lat temu. Niestety nie będzie już go w stanie ponownie zasiedlić, ponieważ skład ich wody uległ drastycznym zmianom. Armaldo Armaldo jest oparty na tym samym stworzeniu, co Anorith, ale posiada też pewne cechy dinozaurów. Jego nazwa jest połączeniem słowa armor (zbroja) ze starosaksońskim słowem ald (stary). Stawonóg ten jest też przodkiem niektórych pokemonów-robaków. Ciało tego pokemona pokryte jest szaro-niebieskimi płytkami. Ma lekko spłaszczoną głowę, która posiada takie same czerwone wzory, jakie miał przed transformacją. W przypadku jego oczu po ewolucji pozostały one na tym samym miejscu, ale przybrały zupełnie inny kształt. Z jego długiej i grubej szyi wyrastają te same skrzydlate wyrostki, które miał jako Anorith. A na plecach posiada dwa trójkątne skrzydła i cztery krótkie kolce. Jego ramiona wychodzą z otworów w jego ciele i są zakończone dużym, czarnym pazurem. Skrzydła pomagały mu w pływaniu, a otaczająca go zbroja chroniła przed potencjalnymi atakami wroga. Jego pazury służyły przede wszystkim do zabijania zdobyczy, ale były też na tyle silne, by łamać kamienie i przebijać się przez stalowe płyty. Kiedyś Armaldo żył na lądzie blisko zbiorników wodnych, w których pływał i polował na różne zwierzęta. Cranidos Cranidos jest typowym przedstawicielem pokemonów-dinozaurów. Jego nazwa pochodzi od kombinacji słowa cranium (czaszka) z wyrazem dinos. Ten gatunek żył na świecie prawie sto milionów lat temu, ale w dzisiejszych czasach można go wskrzesić za pomocą skamieliny czaszki (Skull Fossil). Cranidos jest właścicielem bardzo silnej i twardej czaszki. Jest ona niebieska i ma kształt kopuły. Nasz dinozaur wykorzystywał ją do ataku, który polegał na szarżowaniu głową w rywali. Łamał też nią drzewa i zjadał ich dojrzałe jagody. Jego oczy są czerwone, a usta mają na końcu charakterystyczny haczyk. Posiada też małe ramiona z trzema pazurami, którymi wbrew pozorom może zaatakować. Na jego plecach znajduje się niebieski i kolczasty wzór, a na końcu krótki ogon. Gdy jeszcze żył na świecie, to zamieszkiwał gęste lasy i dżungle. Temu pokemonowi jednak brakuje inteligencji. Miało to często swoje skutki w walce z takimi przeciwnikami jak Aerodactyl. Rampardos Kolejnym pokemonem jest Rampardos. Nazwa tego stworka jest połączeniem słowa rampart (ściana obronna) z końcówką jego pre-ewolucji. W starożytności ludzie wykopywali ich twarde czaszki i tworzyli z nich hełmy. Rampardos tak samo jak przed ewolucją posiada kopułową głowę, której używa do szarży. Często uderzał nią w twarde przedmioty, aby podnieść swoją siłę i refleks. Te ćwiczenia z czasem spowodowały, że jego czaszka zwiększyła swoją objętość. Niestety wraz ze zwiększeniem się grubości czaszki jego mózg stał się mniejszy. Niektórzy naukowcy uważają, że to właśnie głupota spowodowana tymi zmianami doprowadziła do jego wyginięcia. Po ewolucji Rampardos stał się większy i ciemniejszy, a niektóre części jego ciała zaczęły porastać kolce. Shieldon Kolejną skamieliną, jaką sobie omówimy, jest Shieldon. Jest on tak samo oparty na dinozaurach jak przed chwilą omawiani przez nas Cranidos i Rampardos. Jego nazwa jest kombinacją słowa shield (tarcza) z greckim wyrazem don (ząb). Tego pokemona można ożywić za pomocą skamieliny pancerza (Armor Fossil). Shieldon jest też jedyną skamieliną, która nie pozostawiła po sobie żadnych szczątek z wyjątkiem twarzy. Shieldon jest żółtym czworonożnym pokemonem z bardzo charakterystyczną czaszką. Jego czarna głowa w kształcie elipsy jest bardzo twarda, ale niestety podatna na ataki z tyłu. Zamieszkiwał gęste lasy prawie sto milionów lat temu i wykorzystywał ich drzewa do polerowania swojej twarzy. Shieldony są roślinożercami. Żywiły się głównie trawą, jagodami i korzeniami drzew. Z charakteru są zazwyczaj bardzo łagodne, ale niewielu przeciwników jest w stanie rzucić wyzwanie jego pancernej twarzy. Bastiodon Nadszedł czas na ostatnią skamielinę w tej części i jest nią Bastiodon. Jego nazwa jest połączeniem wyrazu bastion (ostoja) ze słowem don (ząb). Podczas badań często mylono jego duże i twarde kości twarzy z kręgosłupem, ale po wielu próbach udało się pomyślnie zrekonstruować jego ciało. Bastiodon, tak jak to było w ostatnich przypadkach, jest pokemonem-dinozaurem. Jego charakterystyczną cechą jest twardsza niż stal głowa przypominająca ścianę zamku. Bastiodony używały jej, aby odeprzeć atak przeciwnika. Dużą rolę w jego obronie odgrywała też gruba skóra i kamienne narośle pokrywające jego nogi i plecy. Bastiodon żył blisko sto milionów lat temu i prawdopodobnie zamieszkiwał te same siedliska co Rampardos. Świadczą o tym ich szczątki, które często są odkrywane w tym samym miejscu. Tak samo jak w przypadku jego pre-ewolucji, Bastiodon jest roślinożercą i w przeszłości żywił się głównie trawą i jagodami. Pomimo swojego groźnego wyglądu były one bardzo potulnymi i opiekuńczymi pokemonami. Przywiązywały też ogromną wagę do obrony swoich maluchów, a kiedy zbliżało się niebezpieczeństwo to otaczały swoje młode i „zamkową” tarczą odbijały wszystkie ataki przeciwnika. I tym sposobem przebrnęliśmy przez pierwszą część pokemonowego „Parku Jurajskiego”. Dajcie koniecznie znać, czy wam się podobało. A na razie trzymajcie się i do zobaczenia już niedługo w kolejnej części. Żródła grafik: Siemaneczko, jestem Ninfi, miłośniczka japońskiej popkultury i oczywiście Pokemonów! Moimi ulubionymi stworkami są Sylveon i Goomy. Na co dzień możecie mnie znaleźć na Discordzie albo na stronce, gdzie zajmuję się pisaniem tekstów <3 She thought I was lazy. She said baby don’t play me. When I hit it she be screaming my name. I’m driving her crazy. She want it on a daily. She call me on the phone. Say she wan know if I’ll come back again. If I’ll come back again. Chorus.
Witam to ja Daria . Opowiem wam o dzisiejszym moim dniu ;) A no więc wstałam o 6:40 . Ubrałam się ,zjadłam śniadanie ,wymyłam się i poszłam do szkoły w pół do 8:00 ;) I szłam 20 około min do szkoły . 1. Co miałam to Matematyka . Było nawet fajnie ;) - Siatkówka . - Normalny . - Wesoły :) Uczyliśmy się o przymiotnikach i ich rodzajach . - Na początek kartkówka ale trudna nie była : Taa ciekawe co z tego wyjdzie xD i Ostatnie Zd/Przyroda - Była łatwa bo odczytywaliśmy współrzędne z mapy i śpiewałam z moją koleżanką z klasy = Skamieliny -ta..ta..ta xD Wróciłam ze szkoły normalnie 15 min przed 14:00 .Jak wróciłam zjadłam obiad i odrazu zabrałam się do lekcji ~! :) Jak odrobiłam lekcje weszłam na internet i z moją koleżanką z klasy umówiłam się na dwór ;) Na dworze zbieraliśmy kasztany do szkoły ... .i było już ciemno więc wróciliśmy do domu . Jak wróciłam jadłam Babeczki *-* Nom Nom Nom i teraz pisze posta ^^ Zaraz idę już spać więc Dobranoc <3

Here is the maximum amount paid for Marine Corps Tuition Assistance: 100% Tuition and Fees, not to exceed: $250 per Semester Credit Hour, or. $166 per Quarter Credit Hour, and. $4,500 per Fiscal Year. You may also be eligible to use Tuition Assistance funds to help cover these expenses: Tuition Costs & Enrollment Fees. Computer & Technology Fees.

Wp2002 zapytał(a) o 16:38 Ciekawe skamieliny? Mógł by ktoś powiedzieć co to jest? 0 ocen | na tak 0% 0 0 Odpowiedz Odpowiedzi Wp2002 odpowiedział(a) o 16:40 Więcej zdjęć= 0 0 sxndrxo odpowiedział(a) o 17:00 Skamieliny, ta ta ta... 0 0 All Rekin odpowiedział(a) o 20:04 To wygląda jak kilka amonitów sklejonych ze sobą. 0 0 IceO_the_crazy_killer_sheriff odpowiedział(a) o 13:52 Amonit chyba 0 0 Uważasz, że ktoś się myli? lub

GA/TA Tuition Waiver Program Fee waivers are granted each academic year to eligible students who are hired by their departments as either Graduate Assistants or Teaching Associates. Criteria also requires that students be in classified standing, full-time enrollment, maintaining a GPA of 3.0 in their last 60 units of coursework with no grades
Przejdź do zawartości WsparcieRekrutacjaStrona głównaOdcinki Pokemon JourneysMaster JourneysUltimate JourneysJN: Arceus – Ten, którego zwą bogiemOdcinki SpecjalneM23: KokoWkrótce w anime!TekstyGalarDex Generacja 1Generacja 2Generacja 3Generacja 4Generacja 5Generacja 6Generacja 7Generacja 8Info RedakcjaKontakt Skamieliny i ich życie pierwotne, cz. 2 Skamieliny i ich życie pierwotne, cz. 2 Witam wszystkich w drugiej części naszej ponad czasowej podróży. Jeżeli nie widzieliście pierwszej nie martwcie się, możecie znaleźć ją tutaj. A teraz zabierzmy się za zwiedzanie. Tirtouga Tę część rozpoczniemy od Tirtougi. Jego nazwa pochodzi od hiszpańskiego słowa tortuga (żółw) i jest nawiązaniem do wyglądu tego stworka. Ten pokemon żył na świecie prawie sto milionów lat temu, ale dzisiaj można go tylko spotkać odrestaurowanego za pomocą skamieliny osłony (Cover Fossil). Jego ciało jest jasnoniebieskie, i tak jak na żółwia przystało, ma na plecach dużą i twardą skorupę. Jest ona czarna i ma trzy pary charakterystycznych wgłębień. Tirtouga potrafi nurkować na głębokość tysiąca metrów, ale często wychodzi na ląd w poszukiwaniu pożywienia. Gad ten jest uważany za przodka wszystkich obecnie żyjących żółwi. Carracosta Carracosta jest bazowany na prehistorycznym żółwiu – Archelonie. Jego nazwa to połączenie słowa carapace (pancerz) z łacińskim, hiszpańskim i portugalskim wyrazem costa (wybrzeże). Ciało gada ma kolor niebieski i jest pokryte skalistym pancerzem, natomiast dwie tylne płetwy po ewolucji przekształciły się w nogi. Zazwyczaj Carracosta chowa się w swojej skorupie i udając głaz poluje na swoje ofiary. Ma bardzo silnie rozwiniętą szczękę, którą może przegryźć nawet kamień czy stalową belkę. Łapał nią przeciwnika, a następnie pożerał go razem z kośćmi. To właśnie za pomocą tej diety Carracosta rozwinął swój gruby i twardy pancerz. W przeszłości żywił się Omanyte’ami i Omastarami. Ten gad szuka pożywienia zarówno w wodzie jak i na lądzie. W tym ostatnim środowisku porusza się wolniej, ale kiedy już coś upoluje, to wciąga swoją ofiarę do wody i zjada w całości. Zamieszkiwał starożytne wody kilka milionów lat temu. Archen Archen jest oparty na stworzeniu, które uważa się za przodka wszystkich ptaków. To nawiązanie jest szczególnie ważne ponieważ w świecie pokemonów to właśnie on pełni rolę takiego krewnego. W dzisiejszych czasach można go wskrzesić ze skamieliny pióropusza (Plume Fossil). Jest dwunożnym pokemonem z mieszanką cech gadów i ptaków. Duża niebiesko-czerwona głowa jest pokryta łuskami, natomiast resztę ciała okrywają pióra o trzech różnych barwach. Z tyłu ma ogon, który wyglądem przypomina pióro. W czasach swojej świetności Archen żył w koronach drzew, odżywiając się głównie jagodami i pokemonami robakami. Pomimo iż jest uważany za przodka wszystkich ptaków, to jego skrzydła są niezdolne do latania. Dlatego przez całe swoje życie przemieszcza się na swoich nogach głównie skacząc z gałęzi na gałąź. Archeops Pochodzenie Archeopsa jest takie samo jak w przypadku jego pre-ewolucji, ale może być też oparty na upierzonych wężach z mitologii mezoamerykańskiej. Tak samo jak Archen jest uważany za przodka wszystkich ptasich pokemonów. Archeops ma w sobie cechy ptaków i gadów. Jego głowa przypomina węża i jest pokryta łuskami natomiast resztę ciała okrywają pióra. Po ewolucji jego upierzone cztery kończyny działają jak skrzydła, i dzięki nim w końcu może wzbić się w powietrze. Jednak, żeby to osiągnąć musi biec 2,5 mili (4 km), jednocześnie zwiększając swoją prędkość aż do 25 mil na godzinę (ok 40km/h). Ogon tego pokemona po transformacji wydłużył się, a pojedyncze pióro na końcu przekształciło się w wachlarz. Pomimo iż, ten gatunek potrafi latać to jednak lepiej radzi sobie na lądzie. Jest bardzo inteligentny i kiedy poluje na jakiś cel, to podejmuje współpracę z grupą. Kilka Archeopsów blokuje ofierze możliwość ucieczki po czym jeden z nich atakuje ją. Te pokemony zjadały każdy możliwy pokarm, a to znaczy, że były wszystkożerne. Tyrunt Tyrunt to pokemon, którego wygląd jest wzorowany na tyranozaurze. Nazwa, natomiast pochodzi od kombinacji słów tyrannosaurus (tyranozaur), tyrant (tyran) i runt (karzeł). W dzisiejszych czasach został wskrzeszony ze skamieliny szczęki (Jaw Fossil). Jest dwunożnym pokemonem. Ma brązową skórę oraz trzy pomarańczowe kolce. Jego brzuch i dolna szczęka są jasnoszare, a głowa wyraźnie większa od reszty ciała. W jego silnej paszczy znajdują się dwa ostre zęby oraz dwa podobne do zębów kolce. Wokół szyi tego dinozaura rozciąga się biały kołnierz. Przednie kończyny tego pokemona są słabsze i mniejsze w porównaniu do tylnych. Z charakteru Tyrunt jest samolubny oraz bardzo impulsywny, a jeżeli coś mu się nie podoba, to rozrywa na kawałki wszystko co wpadnie w jego paszczę. Pomimo swojego wybuchowego charakteru, bardzo lubi być rozpieszczany. Żył sto milionów lat temu, ale niektóre teorie głoszą, że miał wtedy zupełnie inny wygląd. Tyrantrum Tyrantrum jest oparty na tyranozaurze, a jego nazwa może pochodzić właśnie od tego dinozaura lub od kombinacji tyrant (tyran) i tantrum (szał). Ciało pokrywają czerwono-brązowe łuski z pomarańczowymi zdobieniami i tak samo jak jego pre-ewolucja Tyrantrum ma wyjątkowo dużą paszczę. Jego dolna szczęka posiada kilka białych i ostrych kłów, natomiast górną pokrywają pomarańczowe końcówki imitujące uzębienie. Żuchwa sama w sobie jest bardzo potężna i może na spokojnie zniszczyć grube metalowe płyty oraz samochód. To właśnie ta część ciała uczyniła go niepokonanym i niosła postrach wśród mieszkańców lądu. Dawno temu Tyrantrum był królem prehistorycznego świata. Ta informacja łączy się z wyglądem, ponieważ wyrostki na jego głowie przypominają koronę. Szyja jest otoczona przez biały kołnierz, który wydaje się być nawiązaniem do peleryny. To właśnie te dwie ostatnie cechy sprawiają, że jest często postrzegany jako władca. Tyrantrum jednak pomimo swojej wspaniałości jest znany z okrucieństwa i złośliwości. Żył sto milionów lat temu, a jego pożywieniem były Amaury. Naukowcy twierdzą, że jego pierwotna forma była całkowicie pokryta tym samym białym kołnierzem, który ma wokół szyi. Amaura Tak jak większość znanych nam skamielin jest oparta na dinozaurach, a swoje imię zawdzięcza połączeniu nazwy jednego z nich, czyli amargasaurusa ze słowem aurora (zorza). Amaurę można wskrzesić ze skamieliny żagla (Sail Fossil), jednak niektórych przedstawicieli tego gatunku da się spotkać zamrożonych w lodzie. Ciało tego pokemona jest jasnoniebieskie z dwoma kryształami osadzonymi na każdym z jego boków, które cały czas pozostają w ujemnych temperaturach. Na głowie umiejscowiona jest para dużych i ciemnoniebieskich oczu oraz charakterystyczne dla tego gatunku żagle. Te wyrostki są normalnie żółto-różowe, ale pod wpływem emocji i nastroju Amaura jest w stanie zmienić ich kolor. Jest bardzo spokojnym pokemonem i żyła na świecie prawie sto milionów lat temu, a żeby uniknąć drapieżników takich jak Tyrantrum, zamieszkiwała zimne i pokryte lodem krainy. To właśnie dlatego niektórym z nich udało się przetrwać w lodowcach do dnia dzisiejszego. Kolejną ciekawą informacją jest to, że jej czułki nie tylko przypominają zorzę polarną, ale i sama Amaura jest w stanie ją wytworzyć. Niestety bieżący klimat jest zbyt gorący, dlatego jej obecne życie na ziemi jest niemożliwe albo bardzo wymagające zarówno dla niej, jak i trenera lub opiekuna. Aurorus Tak samo jak u Amaury, jego nazwa jest połączeniem amargasaurusa z wyrazem aurora (zorza). Aurorus jest czworonożnym pokemonem, u którego po ewolucji zaszły ogromne zmiany. Przede wszystkim zwiększył rozmiar swojego ciała oraz wydłużył szyję i ogon. Skóra stała się ciemnoniebieska, a białe podbrzusze przybrało jasny odcień niebieskiego. Zwiększyła się też liczba kryształów po bokach jego ciała. Potrafią one obniżyć temperaturę powietrza do – 150 stopni Celsjusza. Charakterystyczne dla nich żagle wyrastają z czubka głowy i lecą wzdłuż szyi, natomiast ich barwa po ewolucji stała się żółto-niebieska. Tak samo jak Amaura może zmieniać ich kolor w zależności od nastroju. Na głowie ma białą plamę w kształcie litery V, a na jego środku jest umiejscowiony jasnoniebieski kryształ. Aurorus ma w sobie pewne cechy królewskie, a ten ostatni element podobnie jak u Tyrantruma jest nawiązaniem do korony. Żył na świecie sto milionów lat temu i razem z Amaurami zamieszkiwał krainy pokryte lodem. Zwykle jest bardzo miły i cichy, ale wściekły może stworzyć lodowe ściany lub zamknąć wrogów w lodzie. Jego ryk jest w stanie wywołać na niebie dużą zorzę polarną. Kilku badaczy odkryło parę Aurorusa i Amaury zamrożonych w lodzie i obecnie przywrócone do życia przebywają w kalosańskim laboratorium skamielin w mieście Ambrette. Dracozolt Dokładnie tak jak jego omawiani poprzednicy jest pokemonem-dinozaurem, a swoją nazwę zawdzięcza połączeniu łacińskiego słowa draco (smok) z wyrazem volt (wolt). Dracozolta można zrekonstruować poprzez połączenie skamieniałego ptaka (Fossilized Bird) ze skamieniałym smokiem (Fossilized Drake). On i jego galariańscy „rówieśnicy”, o których powiem za chwilkę są znani ze swojej bezpłciowości i braku możliwości ewolucji w kolejnego pokemona. Dracozolt wydaje się być hybrydą dwóch różnych pokemonów. Jest to przede wszystkim odzwierciedlone na jego ciele. Pierwsza część jest mała i żółta. Znajduje się tam klatka piersiowa i para ramion z wyrostkami w kształcie błyskawic. Tułów łączy się z czaszką za pomocą szyi. Głowa jest przeważnie mała i ma na czubku charakterystyczne kolce. Oczy są przeważnie zamknięte, a na policzkach ma czerwone plamki. Kolejnym elementem budowy jest szczęka wypełniona żółtymi, zębopodobnymi wyrostkami. Cała twarz jest ułożona w tak specyficzny sposób, że wydaje nam się, że cały czas się uśmiecha. Druga połowa jest zielono-czerwona. Należą do niej długi i gruby ogon, który potrafi wytworzyć elektryczność oraz niesamowicie umięśnione tylne kończyny. Ostatnią cechą są dwie linie kolców, które wyrastają z jego pleców. Dracozolt zamieszkiwał równiny pokryte roślinami, którymi się żywił. Niestety wyczerpując wszystkie zasoby pożywienia skazał swój gatunek na wymarcie. Arctozolt Arctozolt swoją nazwę zawdzięcza kombinacji słów arctic (arktyczny) i volt (wolt). W dzisiejszych czasach został wskrzeszony dzięki połączeniu skamieniałego ptaka (Fossilized Bird) ze skamieniałym dinozaurem (Fossilized Dino). Jest mieszanką dwóch pokemonów, co w efekcie odbija się na jego wyglądzie. Ciało jest jasnoniebieskie i pokryte śnieżną narzutką, z której wystaje para żółtych dłoni. Posiada też parę niebiesko-białych płetw, których używa do przemieszczania się. W sumie posiada ich trzy, w czym ta ostatnia jest umiejscowiona na ogonie. Głowa tego dinozaura jest żółta, a z jej czubka wyrastają kolce. Posiada również parę plamek na policzkach, ale tym razem o niebieskiej barwie, charakterystycznej dla tego gatunku. Podobnie jak u Dracozolta, twarz Arctozolta wygląda jakby się uśmiechała. Górna część ciała jest nieprzyzwyczajona do zimnych temperatur co powoduje, że jego nos prawie cały czas wydziela śluz, a on sam drży. Jednak ma to też swoje plusy, gdyż dzięki tym drgawkom jest w stanie wyprodukować energię elektryczną. Żył miliony lat temu i zamieszkiwał starożytne wybrzeża i ich oceany. Swoje duże lodowe ciało wykorzystywał głównie do przechowywania ofiary. Ten gatunek poruszał się bardzo wolno co spowodowało, że z czasem wymarł. Dracovish Nadszedł czas na moją ulubioną skamielinę. Dracovish jest oparty na rybach i dinozaurach, a swoją nazwę zawdzięcza kombinacji łacińskiego słowa draco (smok) ze słowem fish (ryba). Tego pokemona można ożywić przez połączenie skamieniałej ryby (Fossilized Fish) ze skamieniałym smokiem (Fossilized Drake). Ciało jest podzielone na dwa fragmenty. Dół jest zielono-czerwony i posiada parę potężnych nóg, którymi potrafi biec z prędkością przekraczającą sześćdziesiąt kilometrów na godzinę. Szyja i tułów są połączone w sposób, który sprawia, że wyglądają jakby były jedną i tą samą częścią. Brzuch jest pokryty czerwonymi kolcami, a w miejscu gdzie powinien być ogon Dracovish posiada charakterystyczne wcięcie. Górna część ciała, a zarazem głowa jest owalna i ma kolor jasnoniebieski. Znajduje się tam para oczu oraz duża i silna paszcza z trzema ostrymi zębami na środku. Ostatnim elementem jego budowy są dwie płetwy wyrastające z jego dolnej szczęki. Uważa się, że Dracovish był największym drapieżnikiem zamieszkującym ziemię w tamtych czasach. Osiągnął ten tytuł, dzięki swoim nogom i szczęce. Niestety wyginął przez nadmierne polowanie. No i jak tu nie lubić takiego słodziaka Arctovish Był inspirowany dinozaurami i tymi samymi rybami co Dracovish. Swoją nazwę zawdzięcza kombinacji arctic (arktyczny), fish (ryba) i prawdopodobnie vicious (okrutny). W dzisiejszych czasach, można go ożywić przez połączenie skamieniałej ryby (Fossilized Fish) ze skamieniałym dinozaurem (Fossilized Dino). Ciało Arctovisha, tak jak w przypadku wszystkich galariańskich skamielin jest podzielone na dwie części. Pierwsza to odwrócona rybia głowa. Ma jasnoniebieską barwę i owalny kształt, natomiast na jej czubku znajduje się paszcza. Para białych płetw jest połączona z dolnym fragmentem czaszki. Skóra pokrywająca twarz chroni Arctovisha przed atakami wroga. Druga część jest biało-niebieska i należy do niej druga para płetw oraz ogon. Zamieszkiwał prehistoryczne oceany, a hipotezy na temat jego życia i odżywiania są różne. Wielu naukowców twierdzi, że skoro żył blisko dna to szczęka na czubku głowy ułatwiała łapanie ofiary pływającej nad nim. Druga teoria mówi, że zamrażał otoczenie wokół swojego celu, ale przez budowę twarzy miał problemy z jej chwytaniem. W zależności od podanych tutaj założeń prawdopodobnie wyginął przez specyficzną budowę swojej czaszki, która utrudniała mu oddychanie. Teorie o życiu galariańskich skamielin są niestety niekompletne i pozostawiają bardzo dużo pytań. Zostały one bowiem przywrócone do życia przez połączenie dwóch różnych skamieniałości. Niemniej jednak nie mogą zostać całkowicie pominięte. Istnieje możliwość, że to przez specyficzną budowę ciała to ich własne kości sprawiają wrażenie dwóch różnych organizmów, natomiast one same zamieszkiwały prehistoryczny świat. Relicanth Relicanth wprawdzie nie należy oficjalnie do grupy skamielin, ale jego wygląd i gatunek nie zmienił się przez ponad sto milionów lat. Dlatego wielu ludzi uważa go za żywą skamieniałość. Z początku był uznawany za wymarły, ale pewna eksploracja łodzi podwodnej odkryła go „na nowo”. Ten pokemon był inspirowany na celakantach, rzędzie ryb które także były uważane za martwe. Swoją nazwę zawdzięcza połączeniu słowa relic (relikt) ze wspomnianymi wcześniej rybami. Ciało Relicantha pokrywają brązowe łuski przypominające skały, a tułów jest jeszcze ozdobiony jasnymi plamkami i dwoma czerwonymi kropkami. Z twarzy wystają kości policzkowe, a z tyłu głowy trójkątny kolec. Żywi się mikroskopijnymi organizmami, które filtruje przez swoje bezzębne usta. Zamieszkuje głębiny oceanów, a wykształcone przez niego twarde pokrycie ciała i gruba tkanka tłuszczowa chronią przed panującym tam wysokim ciśnieniem. Tutaj nasza wycieczka dobiega końca. Mam nadzieję, że chociaż trochę przybliżyłam wam życie tych stworzeń w ich naturalnym środowisku. A wy, jaką skamielinę lubicie najbardziej lub, która z nich szczególnie przykuła wasze zainteresowanie? Dajcie znać w komentarzu. Siemaneczko, jestem Ninfi, miłośniczka japońskiej popkultury i oczywiście Pokemonów! Moimi ulubionymi stworkami są Sylveon i Goomy. Na co dzień możecie mnie znaleźć na Discordzie albo na stronce, gdzie zajmuję się pisaniem tekstów <3 1 komenarz Patoriku 02/06/2021 w 17:08- Odpowiedz Dosyć ciekawy artykuł i cieszę się jak zostało wyjaśnione pochodzenie skamielin z galar. Provided to YouTube by PLATOON LTDTa Ta Ta · BayanniBayanni℗ 2022 Mavin Global HoldingsReleased on: 2022-08-24Producer: PrestigeMusic Publisher: Warner Chap Similar ideas popular nowFossilGeologyArchaeologyArthropodsEarth ScienceScience And NatureFossil HuntingPrehistoric CreaturesPrehistoric InsectsExtinct AnimalsDinosaur FossilsPrehistoryRocks And MineralsCRCienciaskamieliny ta ta taSchmidtPrehistoricArchaeologyRussiaAnimalsFossilsPrehistoric AgePino Di Legamiskamieliny ta ta taCrystals MineralsAncient ArtifactsRaw GemstonesJurassic ParkAnthropologySeashellsInteresting StuffGeologyTrilobite Phacops fossil Devonian Fossiles TrilobitenMinerals And GemstonesStones And CrystalsSpirals In NaturePrehistoric AnimalsRocks And GemsRare-Natural-Tentacle-Ammonite-Fossil-Specimen-Shell-Healing-Madagascar-206GPrehistoric WorldReptiles And AmphibiansMammalsDinosaur CraftsDinosaur BonesTortoisesLargest Turtle Shell ever foundZbigniew Baranikskamieliny ta ta taDinosaur ArtWeird CreaturesDinosaursEvolutionCrystalsSymphysops subarmatusBeautiful RocksAmmonitesMarina Cfhkfskamieliny ta ta taShell StructureCool RocksAmmoniteDevonUltra Rare Spiny Helically-coiled Heteromorph Ammonite | #Geology #GeologyPage #Fossil Species: Ostlingoceras puzosianum Age: Albian Stage of the Lower Cretaceous - 108 million years old. Location: Alpes-de-Haute-Provence, Southeastern FranceL. J. Spinnerskamieliny ta ta taNautilusMarine LifeFossilsInstalation ArtShell ArtSacred Geometrythemagicfarawayttree: @Fantastic World - ammonites ~~ For more: - ✯ StonesSnail ShellIviskamieliny ta ta taFish FossilNatural HistoryScience NatureNebulasNeedle Fish FossilStructural ColorSea CreaturesAmmonite fossil w nacreCarol @ C~Sideskamieliny ta ta taPretty FishBeautiful FishAmber FossilsOne of the prettiest fish fossils I've ever seenRenona Freyskamieliny ta ta taMineral StoneInspirationDinosaur DinosaurPatterns In NatureYorkshire coast ammonites. Approximately 203 million years DoughPetrified WoodBergeroniellus asiaticus Family Ellipsocephalidae Lower Cambrian Lena River, RussiaRock PlantsArchaeological DiscoveriesLarge AnimalsAnthropologieLobopyge ORDER LICHIDA, Superfamily Lichoidea, Family LichidaeIndoor Flowering PlantsRare FlowersNatural WondersAmazing NatureGinger Hillskamieliny ta ta taDeep Sea CreaturesMuseum DisplaysColor Of LifeAcanthopyge TattoosVertebratesFaunaAlien CreaturesShell Animalstrilobite fossil, Dicranurus monstrosus (order: Lichida, family: Odontopleuridae), Lower Devonian Laatchana Formation deposits, near Alnif, MoroccoExtinctGaneshPaleoCalymene niagarensis (en haut) et Arctinurus boltoni - presented by EXTINCTIONS MuseumAncient AliensAncient HistoryAlien abduction: This 300-million-year-old fossil, which inspired the artist who designed the extra-terrestrial antagonist of the Alien films, was stolen and and later returned to a museum in SwitzerlandCool SkeletonEcologyMuseumComura: ORDER PHACOPIDA, Suborder Phacopina, Superfamily Acastoidea, Family, Acastidae, Erfoud Morocco.
Más Videos aqui: https://goo.gl/NmH16HSígueme en Facebook https://www.facebook.com/elmonosilaboMusica original: © Victor y Pablo Escalona 2013Registrado en
Niezwykle daleko od Ziemi znajduje się galaktyka DGSAT I odkryta w 2016 roku. Zawiera niewiele gwiazd i od eonów praktycznie się nie zmieniła. Astronomowie porównują ją do żywej skamieliny w kosmicznej skali. DGSAT I to tzw. galaktyka UDG, która charakteryzuje się tym, że przy normalnych rozmiarach posiada bardzo małą liczbę gwiazd. Sęk w tym, że nawet w przypadku UDG opisywana galaktyka mocno się wyróżnia. Większość z nich znajduje się bowiem w niezyklwe zatłoczonych gromadach galaktyk. Zdaniem astronomów kolizje wewnątrz tych gromad powodują, że niektóre galaktyki wylatują daleko w przestrzeń kosmiczną. Czytaj też: Karzeł sekstantu to najmniejsza kanibalistyczna galaktyka DGSAT jest zupełnie sama i wygląda na to, że od początków istnienie niewiele się zmieniła. Aby ustalić, w jaki sposób powstała, naukowcy muszą poznać skład tej galaktyki. Na tej samej zasadzie pewne pierwiastki występujące w ciele człowieka mogą powiedzieć wiele na temat jego nawyków żywieniowych czy życia w zanieczyszczonym środowisku. Zespół badaczy wykorzystał spektroskop do pomiaru światła, który znajduje się na Hawajach. Urządzenie wykonuje zdjęcie galaktyki, a następnie mierzy długość fali światła w każdym pikselu na obrazie. Różne pierwiastki emitują różne długości fal, co daje astronomom wgląd w skład i temperaturę galaktyki. W efekcie okazało się, że DGSAT zawiera bardzo niewiele żelaza przy sporej zawartości magnezu. Taka zależność jest dość dziwna, ponieważ w przypadku eksplozji supernowych powinno dochodzić do uwalniania obu tych pierwiastków. [Źródło: Czytaj też: Teleskop ESO dostarczył nowe zdjęcia galaktyki NGC 2467 rard3.
  • 53psmnqey9.pages.dev/84
  • 53psmnqey9.pages.dev/11
  • 53psmnqey9.pages.dev/69
  • 53psmnqey9.pages.dev/139
  • 53psmnqey9.pages.dev/130
  • 53psmnqey9.pages.dev/33
  • 53psmnqey9.pages.dev/250
  • 53psmnqey9.pages.dev/377
  • 53psmnqey9.pages.dev/273

    • skamieliny ta ta ta