Przeszukaj zdjęć Znak Przejście Dla Pieszych i obrazów na licencji royalty-free w iStock. Znajdź wysokiej jakości zdjęcia, których nie znajdziesz nigdzie indziej.
Opis produktu Drogowy znak C16 Droga dla pieszych spełniający wymagania określone przepisami o ruchu drogowym. Znak C16 oznacza drogę lub jej część przeznaczoną dla pieszych, którzy obowiązani są z niej korzystać. Opis techniczny znaku: Znaki ostrzegawcze “C” z podwójnie zaginanymi krawędziami na całym obwodzie, wykonane z blachy ocynkowanej ogniowo o grubości 1,25mm wyklejane licem z folii I lub II generacji. Tył tarczy znaku dodatkowo zabezpieczony farbą szarą. Dodatkowe informacje Wersja produktu: Mini Ø400 folia I generacji, Mały Ø600 folia I generacji, Mały Ø600 folia II generacji, Średni Ø800 folia I generacji, Średni Ø800 folia II generacji, Duży Ø900 folia I generacji, Duży Ø900 folia II generacji, Wielki Ø1000 folia I generacji, Wielki Ø1000 folia II generacji
Znaki drogowe umieszczone na poboczach dróg mogą pełnić kilka funkcji. Znaki ostrzegawcze informują użytkowników o wszelkich zagrożeniach, jakie mogą napotkać, a tym samym pomagają zwiększyć bezpieczeństwo ruchu drogowego. Znaki kierunkowe ułatwiają ten ruch, wskazując na przykład kierunki, w których należy podążać.
Zagadka dla kierowców. Rozpoznasz te znaki drogowe? 25 maja, 12:06 Znaki drogowe – zna je każdy kierowca. Ale czy wszystkie? Wśród około 350 znaków drogowych, jakie można spotkać na drogach, niektóre powtarzają się na większości skrzyżowań, inne natomiast wykorzystywane są rzadko albo bardzo rzadko. W tym quizie napotkacie i takie, i takie. Nie każdy zdoła zebrać komplet punktów! O czym informuje tan znak O poboczu po którym chodzą piesi O miejscu przeznaczonym do przechodzenia pieszych przez jezdnię lub torowisko O miejscu przeznaczonym do przechodzenia pieszych przez jezdnię lub torowisko Następne pytanie Znak D6 należy do grupy znaków informacyjnych, ten oznacza, że tuż za nim znajduje się przejście dla pieszych. 1. O czym ostrzega ten znak? O spadających odłamkach skalnych O spadających odłamkach skalnych Następne pytanie Znak A-25 - „spadające odłamki skalne” 2. Pora na coś trudniejszego. Co oznacza ten znak? Skrzyżowanie z drogą podporządkowaną Skrzyżowanie z drogą podporządkowaną występującą po obu stronach Wlot drogi jednokierunkowej z prawej strony Skrzyżowanie z drogą podporządkowaną występującą po obu stronach Następne pytanie Znak A-6a - „skrzyżowanie z drogą podporządkowaną występującą po obu stronach” 3. Czego dotyczy ten zakaz? Wjazdu pojazdów z towarami niebezpiecznymi Wjazdu pojazdów z towarami, które mogą skazić wodę Wjazdu pojazdów z towarami wybuchowymi lub łatwo zapalnymi Wjazdu pojazdów z towarami niebezpiecznymi Następne pytanie Znak B-13a - „zakaz wjazdu pojazdów z towarami niebezpiecznymi” 4. Który z poniższych znaków oznacza zakaz zatrzymywania się? Zdjęcie: Materiały prasowe Zdjęcie: Materiały prasowe Zdjęcie: Materiały prasowe B-36 Następne pytanie Znak B-36 - „zakaz zatrzymywania się” 5. O czym informuje grafika widoczna na znaku? O schronisku turystycznym O schronisku młodzieżowym O schronisku młodzieżowym Następne pytanie Znak D-33 - „schronisko młodzieżowe”. Łatwo się pomylić, bo znak "Pole biwakowe" wygląda podobnie 6. Pora nieco podnieść poziom. Pamiętasz o jakiej strefie mowa? Strefa pojazdów w pełni elektrycznych Strefa czystego transportu Strefa transportu osobowego Strefa czystego transportu Następne pytanie Znak D-54 - „strefa czystego transportu”. W strefie czystego transportu, w zależności od prawa lokalnego, mogą jeździć także pojazdy spalinowe 7. Zgodnie z tym znakiem, w które dni postój jest zakazany? W pierwszy dzień tygodnia W dni nieparzyste Następne pytanie Znak B-37 - „zakaz postoju w dni nieparzyste” 8. Który z poniższych znaków informuje o początku pasa ruchu? Zdjęcie: Materiały prasowe Zdjęcie: Materiały prasowe Zdjęcie: Materiały prasowe D-13a Następne pytanie Znak D-13a - „początek pasa ruchu” 9. Pamiętasz, jakim pojazdom zakazuje wjazdu ten znak? Ciężarowym o rzeczywistej masie całkowitej ponad 6 t Ciężarowym o długości naczepy do 6 m O długości ponad 6 m Następne pytanie Znak B-17 - „zakaz wjazdu pojazdów o długości ponad 6 m” 10. Potrafisz wskazać, o czym informują te strzałki? O pierwszeństwie na zwężonym odcinku jezdni O nakazie jazdy z prawej lub lewej strony znaku O pierwszeństwie na zwężonym odcinku jezdni Następne pytanie Znak D-5 - „pierwszeństwo na zwężonym odcinku jezdni” 11. Za tym znakiem nie mają prawa wjazdu pojazdy, które: Mają rzeczywistą masę całkowitą ponad 10 t Mają rzeczywistą masę całkowitą do 10 t Których nacisk osi jest większy niż 10 t Których nacisk osi jest większy niż 10 t Następne pytanie Znak B-19 - „zakaz wjazdu pojazdów o nacisku osi większym niż 10 t” 12. Jeśli poradziłeś sobie z poprzednimi pytaniami, poniższe nie sprawi większych trudności. Które pojazdy, zgodnie z tym znakiem, nie mają prawa wjazdu? Z towarami wybuchowymi lub łatwo zapalnymi Napędzane benzyną bezołowiową Z towarami wybuchowymi lub łatwo zapalnymi Następne pytanie Znak B-13 - „zakaz wjazdu pojazdów z towarami wybuchowymi lub łatwo zapalnymi” 13. Poniższy znak informuje o: Końcu strefy samochodów elektrycznych Końcu strefy przeznaczonej wyłącznie dla samochodów osobowych Końcu drogi ekspresowej Następne pytanie Znak D-8 - „koniec drogi ekspresowej” 14. Co wskazuje ta tabliczka? Miejsce, w którym ruch pojazdów został skierowany na tory tramwajowe Układ torów i drogi na przejeździe Układ torów i drogi na przejeździe Następne pytanie T-7 - „tabliczka wskazująca układ torów i drogi na przejeździe” 15. Jaki rodzaj dróg oznaczany jest takimi tabliczkami? Ekspresowe Następne pytanie E-15d - „numer drogi ekspresowej” Twój wynik: Coś poszło nie tak... Zanim ponownie wsiądziesz za kółko, lepiej zrób solidną powtórkę ze znajomości znaków drogowych! Twój wynik: Całkiem nieźle! Kierowco! Jesteś na dobrej drodze do perfekcji. Zrób sobie powtórkę ze znajomości przepisów, by nic nie zaskoczyło Cię na drodze. Twój wynik: Brawo! Zdaje się, że przepisy masz w małym palcu. Gratulujemy i życzymy przyjemności z jazdy!
Znaki drogowe – Wimed Tuchów. Producent znaków drogowych Wimed działa od wielu lat na rynku jako innowator, dostosowujący się do potrzeb każdego Klienta. Wyprodukował ponad milion znaków drogowych, które zapewniają bezpieczeństwo użytkowania, przy spełnieniu aktualnych polskich i europejskich norm technicznych.
Znaki drogowe mają za zadanie sprawić aby nasze podróżowanie i innych osób stało się bezpieczne. Między innymi wyróżniamy znaki: ostrzegawcze, nakazu, zakazu, poziome, itp. 250 W tym okresie kamienie milowe odmierzały już w Imperium Rzymskim drogę Via Appia (1), łączącą dwa duże miasta - Rzym i Kapuę. Na kamiennych słupach określano odległość do Forum Romanum, głównego placu w Wiecznym Mieście, ale podawano również inne istotne informacje dla podróżnych oraz imię fundatora drogi, a nawet daty kolejnych jej remontów. Najstarszy kamień milowy zachowany przy starożytnej Via Appia pochodzi z czasów pierwszej wojny punickiej. Nie ma jednak pewności, że był to pierwszy znak drogowy Europy, bo mniej praktyczni Grecy również stawiali słupy przy drogach, najchętniej przy rozstajach. Miały one formę prostopadłościennej bryły zwieńczonej popiersiem któregoś z bogów. Początkowo tylko Hermesa, stąd nazwa greckich słupów - herma. 1. Starożytny kamień milowy przy Via Appia 123 Zgodnie z rzymskim prawem o planowaniu i budowie dróg oraz z późniejszym aktem cesarza Kommodusa kamienie milowe musiały być rozstawione dokładnie co "tysiąc kroków" (1476 m) na każdej z rzymskich dróg, które łączyły Imperium z resztą świata. Dodatkowo stosowano specjalny rodzaj oznakowania dla posłańców - co 5 mil rzymskich umieszczano tzw. kamień kurierski (lapides tabulari), ułatwiający orientację podczas szybkiego pokonywania odległości. Kamienie milowe miały ściśle określoną formę: okrągłej kolumny o wysokości 1,5 m i wadze ponad 2 ton, umieszczonej na solidnej prostokątnej podstawie. Konstrukcja była stabilna i masywna. W przeciwieństwie do znaków umieszczanych na ówczesnych mapach, jak np. drzewa, domy czy wzniesienia, kamienie milowe odznaczały się dużą trwałością. IV Wzniesienie Miliona w Konstantynopolu (2). Ta kamienna konstrukcja służyła jako punkt, od którego mierzono odległości wszystkich dróg prowadzących do miast Bizancjum. Znajdowała się między Wielkim Pałacem, przy początku głównej drogi w mieście - Mese. Choć była wzorowana na Milliarium Aureum w starożytnym Rzymie, to przerastała oryginał rozmachem. Bizantyjski kamień milowy przetrwał bez większych uszkodzeń aż do końca XV wieku. Jego fragmenty odkryto ponownie pod koniec lat 60. XX wieku. 2. Rekonstrukcja Miliona z Konstantynopola 1151 W Koninie zostaje wzniesiony słup drogowy, wzorowany na romańskich (3). Wyznaczał on połowę drogi pomiędzy Kaliszem a Kruszwicą, na dawnym Szlaku Bursztynowym. Nasz rodzimy, polski kamień milowy mierzył aż 2,5 m wysokości, a wykonano go z piaskowca na polecenie komesa Piotra Dunina. 3. Słup drogowy w Koninie XII-XVI w. Zgodnie z rozkazem, który wydał Szer Szah Suri, wybudowano w północnych Indiach wyjątkowe znaczniki odległości wzdłuż królewskich szlaków - tzw. Kos Minar (4). Były to murowane z cegieł 9-metrowe wieże, lokalizowane co "kos" (ta starożytna indyjska jednostka odległości odpowiada ok. 3 km). 4. Jedna z wież Kos Minar w Indiach Kolejni władcy rozbudowywali ten system, ułatwiający podróżowanie po imperium. W szczytowym momencie Kos Minar wytyczały drogi o długości 3 tys. km. Jedna z zachowanych wież znajduje się w Delhi, na terenie tamtejszego ogrodu zoologicznego. 1300 Na terenie obecnych Włoch po raz pierwszy oznakowano drogi za pomocą białej linii namalowanej na środku traktu. W ten sposób wydzielono odrębne pasy dla pieszych oraz dla osób poruszających się konno lub na wozach. Chodziło o zapewnienie porządku i bezpieczeństwa dla ponad 200-tysięcznego tłumu, który zmierzał do Rzymu na ustanowione przez papieża Bonifacego VIII obchody Roku Jubileuszowego. średniowiecze, renesans Do XVII w. znakowanie europejskich dróg przebiegało spontanicznie i wynikało z inicjatywy lokalnych władz lub mieszkańców. Wytyczano co prawda drogi królewskie, ważne szlaki handlowe lub o znaczeniu militarnym, ale nie przypominały one utwardzanych wielowarstwowych dróg rzymskich. Nikt też nie wydawał zarządzeń o ich oznakowaniu. Za drogowskazy czy oznaczenia granic służyły przydrożne kamienie, usypywane specjalnie kopce albo drzewa, na których czasem znajdował się wyryty znak. połowa XVII w. Ważniejsze ówczesne ośrodki handlowe Europy, np. Ryga, zaczynają stosować własne, specjalne oznaczenia dla podróżujących kupców. Były to wkopane w ziemię drewniane słupy w kolorze czerwonym. Widniał na nich herb miasta oraz informacja o pozostałej do przebycia odległości (w milach, np. 3 i ¾ mili). 1686 Portugalski król Piotr II ogłosił pierwszą w Europie ustawę o regulacji ruchu drogowego. Akt ten nakazywał umieszczenie znaków określających pierwszeństwo na najwęższych ulicach Lizbony. Jeden z zachowanych znaków tego rodzaju nadal istnieje przy ulicy Salvador, w lizbońskiej dzielnicy Alfama (5). 5. Ostrzegawczy znak drogowy z XVII wieku w Lizbonie 1698 W Anglii wprowadzony zostaje prawny nakaz ustawiania drogowskazów przy rozstajach i skrzyżowaniach. Obowiązek ten nałożono na parafie kościelne, a jednym z nowych pomysłów był znak z namalowaną ręką - rodzaj kierunkowskazu pokazującego właściwy kierunek dotarcia do miejscowości. 1722 Zgodnie z zarządzenia króla Augusta II Mocnego, w Prusach Wschodnich rozpoczęto ustawianie kamieni milowych, dla których punktem zerowym był Królewiec. Odmierzały odległość w milach pruskich (1 mila pruska = 7532 m), a najczęściej wykonywano je z piaskowca. 1790 W Szwajcarii, w okolicy Lozanny, rozmieszczono z inicjatywy lokalnej pierwsze ostrzegawcze znaki drogowe. Informowały one woźniców o stromych wzniesieniach. 1865 Angielski parlament zdecydował o wprowadzeniu dość osobliwego znaku drogowego - czerwonej flagi. Zgodnie z ustawą o czerwonej fladze (Red Flag Act), przed każdym pojazdem wieloosobowym miał odtąd biec człowiek z czerwoną flagą, co miało ostrzec innych użytkowników drogi o zbliżającym się zagrożeniu. Nocą biegacz dodatkowo musiał trzymać latarnię. Przepis ten przestał być egzekwowany, gdy pojawiły się auta i zaczęły osiągać większe prędkości. 1868 Obok gmachu londyńskiego parlamentu, na skrzyżowaniu ulic Bridge Street i New Palace Yard, zamontowano sygnalizację świetlną (6) dla pieszych. Działała wg pomysłu inżyniera kolejnictwa Knighta - obracana ręcznie lampa gazowa z szybkami pokazywała odpowiednio światło zielone lub czerwone. 6. Rycina przedstawiająca pierwszą instalację sygnalizacji świetlnej w Londynie Zaledwie jednak rok po uruchomieniu sygnalizacji doszło do wybuchu i poparzenia policjanta, obsługującego sygnalizator, co zakończyło jej funkcjonowanie. 1880 W Anglii pojawiają się pierwsze znaki dla rowerzystów. Co ciekawe, zostały wprowadzone na żądanie klubów i towarzystw cyklistów, by zapewnić bezpieczeństwo na drogach… amatorom jednośladów. Jeden ze znaków przedstawiał czaszkę i skrzyżowane piszczele, a ostrzegał przed stromym wzniesieniem. 1908-1918 Z inicjatywy francuskiego ministra robót publicznych, Louisa Barthou, zwołano w Paryżu I Światowy Kongres Drogowy. Zwiększający się ruch samochodowy i rowerowy spowodował, że potrzebne stało się znormalizowanie prawa oraz standaryzacja znaków drogowych. 11 października 1908 r. w Paryżu zatwierdzono pierwszą międzynarodową konwencję o ruchu samochodowym. Wśród przyjętych ustaleń znalazły się pierwsze znormalizowane znaki drogowe. Konwencja - oprócz stosowania kamieni milowych i drogowskazów - wzywała do wprowadzenia w całym państwie jednolitego oznakowania przeszkód oraz miejsc niebezpiecznych. Wprowadzono w tym celu cztery znaki ostrzegające: przeszkoda na drodze, łuk, przejazd przez tory kolejowe, niebezpieczne skrzyżowanie dróg. Znaki miały kształt okrągłej tablicy z białą grafiką na niebieskim tle. W kongresie wzięli udział przedstawiciele 33 państw. Znaki drogowe zgodne z konwencją paryską pojawiły się na drogach od 1918 r. 7. Afisz informujący o I Światowym Kongresie Drogowym w Paryżu w 1908 r. 1914 W Cleveland, w amerykańskim stanie Ohio, po raz pierwszy użyto elektrycznej sygnalizacji świetlnej. Sygnalizator pokazywał znaki tylko w dwóch kolorach - czerwonym (stop) lub zielonym (jedź). 1915 W stanie Michigan ustawiono pierwszy znak "stop". Obowiązujący do dziś ośmiokątny kształt wybrało Amerykańskie Stowarzyszenie Urzędników Dróg Stanowych w 1922 r. Specjalny i różniący się od innych znaków kształt miał ułatwiać rozpoznanie znaku nocą oraz kierowcom jadącym z naprzeciwka. W Polsce znak "stop" wprowadzono oficjalnie dopiero w 1956 r. 1918 W Wielkiej Brytanii wprowadzono białe linie malowane na powierzchni ulic. W tym czasie popularna już była praktyka oznaczania na skrzyżowaniach miejsc, w których kierowca powinien zatrzymać pojazd. W 1926 r. uchwalono przepisy regulujące stosowanie tego typu oznaczeń, a w latach 40. białe linie zaczęły być używane do oddzielania pasów ruchu. Żółte linie wprowadzono dopiero w latach 50., aby oznakować miejsca z zakazem parkowania i postoju. Białe i żółte linie są do dziś najczęściej stosowanymi znakami drogowymi na świecie. 1920-1922 W Detroit po raz pierwszy ruchem pojazdów zaczęła kierować elektroniczna trójkolorowa sygnalizacja świetlna (8), z układem automatycznego sterowania. Pomarańczowe światło miało ułatwić skoordynowanie sygnalizacji na kilku skrzyżowaniach. Już w 1926 r. elektroniczny sygnalizator zamontowano w Warszawie, na skrzyżowaniu Alei Jerozolimskich i ulicy Marszałkowskiej. Od 1933 r. mieszkańcy miast amerykańskich i europejskich mieli do dyspozycji sygnalizatory świetlne wzbudzane za pomocą przycisku przez pieszych. 8. Pierwsze na świecie trójkolorowe światła uliczne w Detroit 1924 Polski rząd wprowadza rozporządzenie nakazujące lokalizowanie znaków po prawej stronie drogi. Dokument określał też, że informacje o wielu możliwych kierunkach jazdy powinny być umieszczone na słupie o wielu ramionach, z których każdy zawierać ma tablicę z nazwą miasta, do którego wiedzie wskazana droga. 1926 Podczas kolejnego Światowego Kongresu Drogowego w Paryżu Polsce przyznano jako międzynarodowy znak rozpoznawczy symbol PL. Zmieniono również kształt znaków ostrzegawczych z okrągłych tarcz na trójkątne oraz dodano dwa nowe znaki: ostrzegający o innych niebezpieczeństwach oraz "droga z pierwszeństwem". lata 30. Na drogach pojawiają się farby świecące i folie odblaskowe, używane do tablic znaków drogowych. Rozwiązanie to jest stosowane nadal i pozwala oświetlić znak poprzez efekt odbicia światła padającego z reflektorów samochodowych. Do folii oraz do farb świecących dodawane są szklane mikrokulki, które odbijają światło, co poprawia widoczność oznakowania drogi podczas jazdy nocą. Pierwszy znak drogowy z wykorzystaniem tej technologii stanął w Minneapolis, w 1939 r. 1953 W stanie Nevada po raz pierwszy wprowadzone zostają znaki drogowe z jeleniem - ostrzegające kierowców przed dzikimi zwierzętami (9). Co ciekawe, dopiero w latach 90. XX wieku znak ten upowszechnił się na świecie. Odpowiednio do potrzeb rysunek jelenia jest zastępowany symbolem kaczki, żółwia, aligatora lub kangura (w Australii). 9. Znaki ostrzegające przed zwierzętami w różnych krajach świata 1968 Dzięki staraniom ONZ powstała tzw. konwencja wiedeńska o znakach drogowych, sygnałach świetlnych i przepisach drogowych. Traktat ratyfikowało 78 państw. Dzięki temu dokumentowi zaczął obowiązywać obecny system znaków drogowych (10), ostatnio zaktualizowany w 2003 r. 10. Współczesne znaki drogowe 1992 Amerykańska firma 3M opracowuje innowacyjną folię odblaskową, w której zamiast mikrokulek użyto mikropryzmatów, przypominających diamenty. Dzięki ułożeniu ok. 5 tys. mikropryzmatów na każdym cm2 folia charakteryzuje się wyjątkowo szerokokątną optyką, a jej współczynnik odblaskowości jest ponad trzykrotnie wyższy niż dla folii z kulkami. 2014 W Holandii po raz pierwszy namalowano pasy drogowe farbą zawierającą proszek "fotoluminizujący”, który ładuje się w ciągu dnia, a po zmroku powoli uwalnia zielone światło, eliminując potrzebę stosowania lamp ulicznych do oświetlenia drogi. Technologia „świecących linii” została zastosowana pilotażowo na drodze N329 w Oss, ok. 100 km od Amsterdamu. Ten ekologiczny i obiecujący projekt wymaga jeszcze dopracowania, np. poprawienia odporności na wodę. 2016 John F. Hart Jr. patentuje "inteligentny system kontroli ruchu drogowego". Korzysta on z detektorów, sensorów, pętli indukcyjnych, a dzięki zebranym w ten sposób informacjom ocenia natężenie ruchu. Odpowiednio do potrzeb kieruje sygnalizacją świetlną, przedłużając czas działania "zielonego" światła tam, gdzie ruch jest większy. System pozwala np. zmienić światła specjalnie dla karetki jadącej na sygnale lub dla autobusów komunikacji miejskiej. Rumuńskie i amerykańskie zespoły badawcze uważają, że dzięki wprowadzeniu inteligentnych sygnalizacji świetlnych czas spędzony przez kierowców oczekujących na zmianę świateł może zostać skrócony o ponad 28%, a emisje CO2 powinny ulec redukcji nawet o 6,5%. W Wielkiej Brytanii i innych krajach UE system ten jest już wykorzystywany do wymuszania jazdy z przepisową prędkością - czujniki wychwytują pojazdy poruszające się zbyt szybko i zmieniają kierowcom światła na czerwone. 2016 Amerykańska filia Audi nawiązuje współpracę z kilkoma metropoliami USA, aby wspólnie tworzyć infrastrukturę niezbędną do wdrożenia systemu car-to-X. Dzięki informacjom o zmieniających się światłach oraz o znakach drogowych, publikowanym na wyświetlaczu danych na szybie head-up display, usługa car-to-X - czyli auta współpracującego z sygnalizacją świetlną i oznakowaniem drogi - pozwala kierowcy utrzymać płynną jazdę. Prowadzący pojazd może zdjąć nogę z gazu albo odwrotnie, by skorzystać np. z zielonej fali. Pierwszym miastem z systemem car-to-X jest Las Vegas, a w funkcję wyposażono wszystkie modele Audi A4 i Q7 sprzedawane na rynku amerykańskim od czerwca 2016. Klasyfikacja znaków drogowych Znaki drogowe pionowe Najczęściej spotykany w Polsce rozmiar znaków drogowych pionowych, zdefiniowany w rozporządzeniu w sprawie znaków i sygnałów drogowych jako "średni", to w przypadku tablic okrągłych (zakazy i nakazy) tablica o średnicy 80 cm, w przypadku trójkątnych (ostrzegawczych) - bok trójkąta o długości 90 cm, kwadratowych lub prostokątnych (informacyjnych) - bok kwadratu lub krótszy bok prostokąta o długości 60 cm. Podstawowy podział znaków drogowych pionowych Znaki tego rodzaju dzielą się na: ostrzegawcze - trójkątne w czerwonym obramowaniu, z czarnym (w niektórych znakach - kolorowym) symbolem na żółtym tle (w większości krajów tło tych znaków jest białe); zakazu - okrągłe w czerwonym obramowaniu, z czarnym (w niektórych znakach - kolorowym) symbolem na białym tle (w niektórych krajach tło tych znaków jest żółte); nakazu - okrągłe, niebieskie, z białym symbolem na niebieskim tle; informacyjne - prostokątne, niebieskie (ewentualnie z białym polem na tle niebieskim), z białym lub czarnym symbolem na niebieskim lub białym tle; kierunku i miejscowości, zwane popularnie drogowskazami - o różnym kształcie i kolorze zależnym od sytuacji; opisy znaków - małe, prostokątne, białe lub żółte tabliczki z czarnym napisem albo symbolem, umieszczone pod znakiem. Reguły i wyjątki Trójkąty znaków ostrzegawczych skierowane są wierzchołkiem ku górze, z wyjątkiem znaku "ustąp pierwszeństwa przejazdu" - rozwiązanie to zapewnia jednoznaczne rozumienie tego znaku także przy patrzeniu na niego od tyłu. Znak "stop" ma kształt ośmiokąta, co również zapewnia jego identyfikację od tyłu. Znaki "strefa ograniczonego postoju" i "strefa ograniczonej prędkości" wymalowane są na prostokątnych tablicach - podobnie jak ich odwołania. Odwołania zakazów mają wygląd podobny do zakazu, ale brak w nich czerwonego obramowania, a symbol jest szary i przekreślony grubą czarną linią. Znak "nakazany kierunek jazdy pojazdów z materiałami niebezpiecznymi" namalowany jest na prostokątnej tablicy. Wprawdzie znaki "droga z pierwszeństwem" i "koniec drogi z pierwszeństwem" zaliczają się do informacyjnych, ale wyjątkowo są one żółtymi kwadratami w białym obramowaniu - w dodatku skierowanie ich jednym z wierzchołków do góry daje informację o nich także osobom patrzącym na nie od tyłu. Znaki drogowe poziome Tego rodzaju znaki malowane są tak, aby z perspektywy kierowcy patrzącego na jezdnię były czytelne i rozróżnialne, toteż umieszczane na nich napisy i symbole mają bardzo wydłużony kształt. Zasadniczo malowane są w Polsce farbą białą, czasem - np. na czas remontów dróg - stosuje się (lub dokleja) tymczasowe znaki i linie żółte. W takich przypadkach współistniejące z nimi linie białe przestają obowiązywać. Znaki drogowe i ich odmiany na świecie Choć są podobne i unormowane międzynarodowymi konwencjami, znaki drogowe w różnych regionach i państwach mogą się od siebie różnić, czasem nawet znacznie. Ponadto w wielu krajach zdarzają się znaki niespotykane gdzie indziej. Istnieją jednak pewne uniwersalne reguły dotyczące kolorów, pomagające się ogólnie orientować w razie wątpliwości. Zielony - jest używany do tworzenia znaków kierunkowych, informacyjnych i orientacyjnych; Czerwony - oznacza "stop", "zła droga", "nie wjeżdżaj"; Niebieski - służy jako nośnik określonej informacji dla kierowców; Biały i czarny - są używane do znaków regulujących ruch; Żółty - można go zobaczyć na znakach ostrzegawczych; Pomarańczowy - jest stosowany dla znaków ostrzegających o pracach drogowych. Zobacz także: Hulajnogi i pojazdy "hulajnogo-podobne"Historia wynalazków - komunikacja miejskaChemiczna sygnalizacja świetlna Mirosław Usidus
Przejście dla pieszych (potocznie pasy lub zebra) – powierzchnia jezdni, drogi dla rowerów lub torowiska przeznaczona do przekraczania tych części drogi przez pieszych, oznaczona odpowiednimi znakami drogowymi. Kodeks drogowy dopuszcza stosowanie różnego rodzaju znaków drogowych - pionowych i poziomych. Jakie są wymogi formalne odnośnie ustawiania znaków? Znaków drogowych nie wolno stawiać samodzielnieRozróżniamy dwa rodzaje znaków drogowych: pionowe i poziome. Każdy kierowca powinien potrafić wyróżnić sześć głównych grup znaków pionowych: ostrzegawcze, zakazu, nakazu, informacyjne, kierunku i miejscowości oraz uzupełniające. Niestety, jak wiadomo w praktyce wielu użytkowników drogi nie umie ich prawidłowo odczytać. Za nieprzestrzeganie poleceń wydawanych przez znaki, grożą obciążenia finansowe. Kwoty mandatów mogą być różne. Za zwyczaj mieszczą się w przedziale od 50 do 500 złotych. Zabronione jest niszczenie ich oraz usuwanie. Grozi to grzywną w wysokości 400 złotych. Również samowolne umieszczanie jakiegoś znaku na drodze jest karane mandatem w wysokości 100 też: Niewidoczny znak drogowy, a mandat Prawidłowe ustawienie znaków drogowychZnaki na drodze powinny być umieszczone na drodze w odpowiedni sposób. Mówi o tym rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 roku w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków umieszczania na drogach. Znaki te powinny być ulokowane po prawej stronie jezdni lub nad nią jeśli dotyczą wszystkich pasów ruchu. W niektórych sytuacjach możemy spotkać znaki ustawione po lewej stronie drogi. Według rozporządzenia ministra znaki muszą być ustawione w odpowiedniej odległości od siebie. Na drogach o dopuszczalnej prędkości powyżej 90 km/h obowiązuje odległość 50 metrów. Na drogach o dopuszczalnej prędkości powyżej 60 km/h – 20 metrów, a na pozostałych 10 też: Czy pieszy zawsze ma pierwszeństwo?Wytyczne mówią również o odległości znaków od jezdni oraz wysokości ich umieszczania. Na drogach z poboczem znaki muszą być usytuowane nie mniej niż 0,5 metra od krawędzi korony drogi (korona drogi jest to według ustawy o drogach publicznych ,, jezdnia z poboczami, zatokami autobusowymi, a przy drogach dwujezdniowych – również z pasami awaryjnego postoju i pasem dzielącym jezdnie”). W przypadku zarówno dróg gruntowych, jak i dróg z poboczami o nawierzchni twardej, znak należy postawić na poboczu w odległości nie mniejszej niż 0,5 metra od krawędzi pobocza. W razie szerokiego nasypu znaki należy usytuować w koronie drogi w odległości do 5 metrów od krawędzi jezdni. Znaki na ulicach muszą być postawione w odległości od 0,5 do 2 metrów od krawędzi drogi. W przypadku ich wysokości, to dolna krawędź znaku powinna byś ustawiona na minimum 2 metrach od poziomu drogi. W sytuacji, gdzie znak mieści się w obszarze zabudowanym na chodniku to wartość ta wzrasta do 2,2 Chcesz dowiedzieć się więcej, skorzystaj z naszego programu INFORLEX Plan kont dla firm – program Gazeta ocenia, że zaostrzenie przepisów drogowych nie wpłynęło znacząco na liczbę wypadków, których ofiarami są piesi. "Śmierć szuka pieszych. Wypadków z ich udziałem przybyło PIESI NA DRODZE W niektórych okolicznościach piesi poruszają się brzegiem jezdni, wzdłuż drogi lub ulicy. Dzieje się tak w różnych miejscach, gdzie brak chodników lub dostatecznie szerokich poboczy dla ruchu pieszych. Szczególnie niebezpiecznym bywa zwężenie, w tym na mostach, czy też w rejonach robót drogowych. W miejscu takiego zwężenia (obok na zdjęciu) umieszczono znak ostrzegawczy: „inne niebezpieczeństwo” (A-30) oraz uzupełniono go tabliczką z napisem „Piesi”. Czy to oznakowanie będzie w tym miejscu wystarczające? Po pierwsze z takiego oznakowania nie wiadomo, czy piesi w tym rejonie poruszają się wzdłuż jezdni, czy też jest to strefa gdzie mogą przechodzić w poprzek drogi i to głownie poza przejściami dla pieszych... Po drugie należy postawić pytanie czy taki zestaw znaku z tabliczką jest wystarczającym, a raczej optymalnym oznakowaniem, sygnałem, który kierowców uczuli na chodzących drogą pieszych. Niestety, naszym zdaniem nie! W drugiej połowie lat 90-tych zauważaliśmy potrzebę sygnalizowania znakiem drogowym miejsc, w których piesi chodzą wzdłuż jezdni i ich ruch bywa nasilony, a ruch pojazdów jest stosunkowo duży. Zdarza się to raczej nierzadko. W roku 2001 spotkaliśmy się z ówczesnym Ministrem Transportu i Gospodarki Morskiej, gdzie omawialiśmy problematykę polskiego oznakowania dróg. W następstwie, w trakcie rozmowy z przedstawicielami resortu transportu (o czym piszemy szerzej w rozdziale „Zapowiedź granicy” ), wskazaliśmy potrzebę powołania takiego znaku i równocześnie przedstawiliśmy jego koncepcję, którą pokazujemy obok. Wspomnieliśmy również, iż znak dopracujemy pod względem graficznym, oraz pod kątem czytelności i dopasujemy go do pozostałych piktogramów, aby był spójny z polskim systemem oznakowania. Niestety nasza inicjatywa została potraktowana jako mieszanie się do spraw „wysokiej wagi” i poinformowano nas, iż tacy „naprawiacze” oznakowania jak my zgłaszają się do resortu transportu codziennie. Z czasem dla opisanych powyżej sytuacji zaczął się pojawiać (początkowo sporadycznie) znak „dzieci” (A-17) zaopatrzony w „tabliczkę wskazującą długość odcinka drogi, na którym powtarza się lub występuje niebezpieczeństwo” (T-2). Zazwyczaj dodawano ograniczenie prędkości. Z kolei zastosowano wykrzyknik, czyli znak „inne niebezpieczeństwo” (A-30) z dodatkową tabliczką „PIESI”. Przy czym sam napis na tej tabliczce przybiera dość różne formy. Raz jest pisany dużymi literami, raz małymi. Raz stosuje się duży margines, a kiedy indziej mały... Dla panów z ministerstwa nie był też argumentem fakt, iż na angielskich drogach taki znak został już zastosowany (prezentujemy go poniżej po lewej - niestety nie dysponujemy zdjęciem). A należy być świadomym, iż na polskich drogach taki znak byłby przydatny, gdzie wciąż jeszcze odnotowujemy brak oddzielenia ruchu pieszych od ruchu pojazdów. Tymczasem znaków tego typu przybywa w różnych krajach, na co załączamy przykłady na zdjęciach, a my bynajmniej nie bylibyśmy jedynym krajem europejskim posiadającym taki znak. Na przeciw tej potrzebie, którą zasygnalizowaliśmy w Ministerstwie Transportu i Gospodarki Morskiej już w roku 2001, wychodzą lokalne inicjatywy kreujące znak w postaci tabliczek. Poniżej załączamy przykład zaobserwowany przez na w TVN24 oraz wzór tabliczki, który przekazał nam jeden z inżynierów z północnych rejonów kraju. Zatem zaprezentowany znak „inne niebezpieczeństwo” (wykrzyknik) w niektórych rejonach kraju występuje z tabliczką pokazującą pieszych obok samochodu, natomiast w innych jest wykorzystywany napis „PIESI”. Nasza propozycja z przed siedmiu lat streszcza się do jednego komunikatu ostrzegawczego: „piesi na jezdni”, natomiast stosowane obecnie oznakowanie zastępcze tą samą informację rozbija na dwa, a nawet i trzy komunikaty. Dodatkowo trzeba wspomnieć, iż oznakowanie ostrzegawcze zawierające wykrzyknik wraz z tekstem „PIESI” jest jeszcze w miarę widoczne i zrozumiałe, gdy występuje samo. Chociaż minusem jest fakt, iż informacja ta nie będzie zrozumiała dla obcokrajowców. Oni będą ostrzeżeni wyłącznie wykrzyknikiem, bez uzupełnień na czym polega niebezpieczeństwo. Natomiast pojawianie się tego oznakowania w towarzystwie innych znaków nie jest już tak percypowane jak być powinno. Co prawda wykrzyknik jest raczej dobrze widoczny, natomiast sygnał „PIESI” w całym tym kontekście zostaje wyraźnie osłabiony poprzez przerzucenie go na tabliczkę. Powoduje to bardzo słabą ekspozycję w zestawach znakowych, zwłaszcza rozbudowanych jak na zdjęciu obok. Bowiem mamy tutaj do czynienia z czterema sygnałami, wśród których ten dotyczący pieszych jest najsłabszy. A przecież to właśnie piesi są najmniej chronionymi uczestnikami ruchu. [październik 2007] następny... © Copyright 2004 - 2008, Z peryskopu projektanta - Wszelkie prawa zastrzeżone. Przy wykorzystywaniu materiałów wymagane jest podanie źródła i poinformowanie portalu

Przejazdy kolejowo-drogowe i przejścia mogą być stosowane na liniach kolejowych i bocznicach kolejowych, na których ruch kolejowy jest prowadzony z prędkością nie większą niż 160 km/h. Przejazd kolejowy oznacza jednopoziomowe skrzyżowanie drogi lub przejścia z torem kolejowym , uznane przez zarządcę infrastruktury i otwarte do

Linki sponsorowane § 95. 1. Sygnały świetlne nadawane przez sygnalizator S-1 oznaczają: sygnał zielony — zezwolenie na wjazd za sygnalizator, sygnał żółty — zakaz wjazdu za sygnalizator, chyba że w chwili zapalenia tego sygnału pojazd znajduje się tak blisko sygnalizatora, że nie może być zatrzymany przed nim bez gwałtownego hamowania; sygnał ten oznacza jednocześnie, że za chwilę zapali się sygnał czerwony, sygnał czerwony — zakaz wjazdu za sygnalizator, sygnały czerwony i żółty, nadawane jednocześnie — zakaz wjazdu za sygnalizator; sygnały te oznaczają także, że za chwilę zapali się sygnał zielony. 2. Sygnał zielony nie zezwala na wjazd za sygnalizator, jeżeli: ruch pojazdu utrudniłby opuszczenie jezdni pieszym lub rowerzystom, ze względu na warunki ruchu na skrzyżowaniu lub za nim opuszczenie skrzyżowania nie byłoby możliwe przed zakoƒczeniem nadawania sygnału zielonego. 3. Sygnalizator używany poza skrzyżowaniem do kierowania ruchem na zwężonym odcinku drogi może nadawać sygnały o dwóch barwach — zielonej i czerwonej. 4. Kierujący pojazdem szynowym skręcający na skrzyżowaniu o ruchu kierowanym sygnałami świetlnymi może je opuścić, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 2—4, pod warunkiem ustąpienia pierwszeƒstwa uczestnikom ruchu poruszającym się na wprost. Przepisu nie stosuje się na skrzyżowaniu o ruchu okrężnym oznaczonym znakami C-12. § 96. 1. Nadawany przez sygnalizator S-2 sygnał czerwony wraz z sygnałem w kształcie zielonej strzałki oznacza, że dozwolone jest skręcanie w kierunku wskazanym strzałką w najbliższą jezdnię na skrzyżowaniu, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. Sygnał w kształcie zielonej strzałki, nadawany przez sygnalizator S-2, zezwalający na skręcanie w lewo, zezwala również na zawracanie z lewego skrajnego pasa ruchu, chyba że jest to zabronione znakiem B-23. 3. Skręcanie lub zawracanie, o których mowa w ust. 1 i 2, jest dozwolone pod warunkiem, że kierujący zatrzyma się przed sygnalizatorem i nie spowoduje utrudnienia ruchu innym jego uczestnikom. § 97. 1. Sygnały świetlne nadawane przez sygnalizator kierunkowy S-3 dotyczą kierujących jadących w kierunkach wskazanych strzałką (strzałkami). 2. Przepisy § 95 ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do sygnałów nadawanych przez sygnalizator kierunkowy S-3. 3. Sygnał zielony nadawany przez sygnalizator kierunkowy S-3 oznacza, że podczas jazdy we wskazanym kierunku nie występuje kolizja z innymi uczestnikami ruchu. 4. Sygnalizatory kierunkowe S-3 nadające sygnały przeznaczone tylko dla pojazdów skręcających w lewo mogą nie być umieszczone po prawej stronie drogi. § 98. 1. Sygnały świetlne nadawane przez sygnalizator S-4 oznaczają: sygnał zielony — zezwolenie na wjazd na pas ruchu, nad którym sygnalizator jest umieszczony, sygnał czerwony — zakaz wjazdu na pas ruchu, nad którym sygnalizator jest umieszczony. 2. Sygnały świetlne dla pieszych nadawane przez sygnalizator S-5 oznaczają: sygnał zielony — zezwolenie na wejście na przejście dla pieszych, przy czym sygnał zielony migający oznacza, że za chwilę zapali się sygnał czerwony i pieszy jest obowiązany jak najszybciej opuścić przejście, sygnał czerwony — zakaz wejścia na przejście. 3. Sygnały świetlne dla rowerzystów nadawane przez sygnalizator S-6 oznaczają: sygnał zielony — zezwolenie na wjazd na przejazd dla rowerzystów, przy czym sygnał zielony migający oznacza, że za chwilę zapali się sygnał czerwony i rowerzysta jest obowiązany jak najszybciej opuścić przejazd, sygnał czerwony — zakaz wjazdu na przejazd. 4. Sygnał świetlny stały lub migający, nadawany przez sygnalizator S-7, oznacza nakaz opuszczenia pasa ruchu, nad którym sygnalizator jest umieszczony, i wjazdu na część jezdni znajdującą się po stronie wskazanej strzałką. 5. Sygnał czerwony migający lub dwa na przemian migające sygnały czerwone oznaczają zakaz wjazdu za sygnalizator lub inne urządzenie nadające te sygnały. 6. Migający lub stały sygnał żółty umieszczony na przeszkodzie albo migający sygnał żółty nadawany przez sygnalizator ostrzegają o występującym niebezpieczeƒstwie lub utrudnieniu ruchu oraz nakazują zachowanie szczególnej ostrożności. § 99. 1. Zatrzymanie pojazdu wynikające z nadawanego sygnału powinno nastąpić przed linią zatrzymania, a w razie jej braku — przed sygnalizatorem. 2. Jeżeli sygnalizator jest umieszczony nad jezdnią, to zatrzymanie pojazdu wynikające z nadawanego sygnału powinno nastąpić przed linią zatrzymania, a w razie jej braku — przed jezdnią, nad którą sygnalizator został umieszczony. § 100. Sygnały świetlne, o których mowa w § 95—97 i § 98 ust. 1, 4 i 5, dotyczą także kolumn pieszych, jeśdśców i poganiaczy. § 101. Sygnał świetlny w postaci białych cyfr na tablicy lub sygnalizatorze oznacza wjazd na odcinek jezdni, na którym zaleca się jazdę z prędkością wyrażoną w kilometrach na godzinę. Pytania prawne: strona 1Brak komentarzy!
e5EbdT.
  • 53psmnqey9.pages.dev/78
  • 53psmnqey9.pages.dev/346
  • 53psmnqey9.pages.dev/105
  • 53psmnqey9.pages.dev/259
  • 53psmnqey9.pages.dev/286
  • 53psmnqey9.pages.dev/227
  • 53psmnqey9.pages.dev/277
  • 53psmnqey9.pages.dev/51
  • 53psmnqey9.pages.dev/24
  • znaki drogowe na których widnieją sylwetki pieszych